من و تو و هرکدوم از ما که تو این قسمت از جغرافیا دختر به دنیا اومدیم دردهای مشترکی داریم.
ما همیشه کم دیده شدیم، نیمه حساب شدیم. همیشه تو گوشمون فریاد زدن کم باش، نباش. برای حرف زدنمون، خندیدنمون، لباس پوشیدنمون و رقصیدنمون قانون گذاشتن و جلومون قد علم کردن که تو نمی‌تونی تصمیم بگیری پس ما برات تصمیم می‌گیریم. برای هرکدوم از این‌ها، برای هرکدوم از این حقوق اولیه مجبور شدیم با قانون، جامعه، حرف‌ها و نگاه‌ها بجنگیم.
همیشه یک عده فکر کردن ما رو بهتر از ما بلدن، بیشتر از ما می‌فهمن پس جای ما تصمیم گرفتن، حرف زدن و برامون خط قرمز کشیدن. همه‌ی آدم‌ها، آشنا یا غریبه به خودشون اجازه دادن سرک بکشن تو زندگیمون چون زن بودیم. پای راه رفتنمون رو شکستن و خواستن سر جا بنشوننمون. اما من و تو وقتی پامون رو شکستن بال‌هامون رو باز کردیم.
پر بکش پرنده‌ی من، حتی اگه می‌دونی یه سقف راه پروازت رو بسته و آسمونت رو یده بازم پر بکش. نذار زمینمون بزنن. اوج بگیر با تموم درد و غمت. اوج بگیر و تموم تصمیم‌هایی که جای تو گرفتن رو در هم بشکن.
زخم‌های ما خیلی عمیقن، اون‌قدر که هرچی روشون مرهم بذاریم به این زودی‌ها درمان نمی‌شن. هزاربار به خاک افتادیم اما وقتی روی خاکیم هم حقیقت رو فریاد می‌زنیم. این حقیقت که ما کاملیم، نیمه نیستیم، کم نیستیم. من و تو نیاز به کسی نداریم که برامون تصمیم بگیره، قرار نیست هیچ قانونی جای من و تو برای زندگی ما تصمیم بگیره. هیچ قانونی اجازه نداره ما رو از حقمون محروم کنه. هیچ‌کس بهتر از من و تو نمی‌دونه چی برای ما درسته چی غلط، هیچ‌کس ما رو بهتر از خودمون نمی‌شناسه.
حرف من با خودمه و با تویی که مثل منی. تویی که مثل من جنس ضعیف حساب شدی یا حتی تویی که از جنسی که بهش می‌گن قوی بودی. با هرکسی که حقش رو خواسته و نمی‌خواد کسی براش تصمیم بگیره. با هرکسی که خواسته انسان باشه، فارغ از جنسیت و رنگ و گرایش و زبان و هر چیز دیگه‌ای که باعث می‌شه راهش رو سد کنن و حقوق انسانی و توانایی‌هاش رو زیر سوال ببرن.
زخم ما عمیقه ولی نمی‌ذاریم بال پروازمون رو هم بچینن. می‌سوزوننمون ولی مثل ققنوس از خاکسترمون دوباره پر می‌گیرم. ما نمی‌بازیم، از حقمون نمی‌گذریم. ما پر می‌کشیم حتی اگه آسمونمون رو بن. پس بال‌هات رو باز کن و نترس از پرواز. تو هم یه پرنده‌ای، مهم نیست از کدوم جنس؛ دوتا بال داری و این یعنی می‌تونی پرواز کنی. هیچ‌کس نمی‌تونه بخاطر جنسیتت بال‌هات رو بننده و بگه نباید پر بکشی. بال‌هات رو باز کن و بذار آسمون تو رو به یاد بیاره. بذار کرکس‌ها بفهمن نمی‌تونن آسمونت رو ازت بگیرن و مال خودشون کنن.
درباره این سایت